KJV

1  To the chief Musician,⁵³²⁹ A Psalm of David¹⁷³² the servant⁵⁶⁵⁰ of the LORD.³⁰⁶⁸ The transgression⁶⁵⁸⁸ of the wicked⁷⁵⁶³ saith⁵⁰⁰² within⁷¹³⁰ my heart,³⁸²⁰ that there is no³⁶⁹ fear⁶³⁴³ of God⁴³⁰ before⁵⁰⁴⁸ his eyes.⁵⁸⁶⁹

2  For³⁵⁸⁸ he flattereth^{2505 413} himself in his own eyes,⁵⁸⁶⁹ until his iniquity⁵⁷⁷¹ be found⁴⁶⁷² to be hateful.⁸¹³⁰

3  The words¹⁶⁹⁷ of his mouth⁶³¹⁰ are iniquity²⁰⁵ and deceit:⁴⁸²⁰ he hath left off²³⁰⁸ to be wise,⁷⁹¹⁹ and to do good.³¹⁹⁰

4  He deviseth²⁸⁰³ mischief²⁰⁵ upon⁵⁹²¹ his bed;⁴⁹⁰⁴ he setteth himself³³²⁰ in⁵⁹²¹ a way¹⁸⁷⁰ that is not³⁸⁰⁸ good;²⁸⁹⁶ he abhorreth³⁹⁸⁸ not³⁸⁰⁸ evil.⁷⁴⁵¹

5  Thy mercy,²⁶¹⁷ O LORD,³⁰⁶⁸ is in the heavens;⁸⁰⁶⁴ and thy faithfulness⁵³⁰ reacheth unto⁵⁷⁰⁴ the clouds.⁷⁸³⁴

6  Thy righteousness⁶⁶⁶⁶ is like the great⁴¹⁰ mountains;²⁰⁴² thy judgments⁴⁹⁴¹ are a great⁷²²⁷ deep:⁸⁴¹⁵ O LORD,³⁰⁶⁸ thou preservest³⁴⁶⁷ man¹²⁰ and beast.⁹²⁹

7  How⁴¹⁰⁰ excellent³³⁶⁸ is thy lovingkindness,²⁶¹⁷ O God!⁴³⁰ therefore the children¹¹²¹ of men¹²⁰ put their trust²⁶²⁰ under the shadow⁶⁷³⁸ of thy wings.³⁶⁷¹

8  They shall be abundantly satisfied⁷³⁰¹ with the fatness^{4480 1880} of thy house;¹⁰⁰⁴ and thou shalt make them drink⁸²⁴⁸ of the river⁵¹⁵⁸ of thy pleasures.⁵⁷³⁰

9  For³⁵⁸⁸ with⁵⁹⁷³ thee is the fountain⁴⁷²⁶ of life:²⁴¹⁶ in thy light²¹⁶ shall we see⁷²⁰⁰ light.²¹⁶

10  O continue⁴⁹⁰⁰ thy lovingkindness²⁶¹⁷ unto them that know³⁰⁴⁵ thee; and thy righteousness⁶⁶⁶⁶ to the upright³⁴⁷⁷ in heart.³⁸²⁰

11  Let not⁴⁰⁸ the foot⁷²⁷² of pride¹³⁴⁶ come against⁹³⁵ me, and let not⁴⁰⁸ the hand³⁰²⁷ of the wicked⁷⁵⁶³ remove⁵¹¹⁰ me.

12  There⁸⁰³³ are the workers⁶⁴⁶⁶ of iniquity²⁰⁵ fallen:⁵³⁰⁷ they are cast down,¹⁷⁶⁰ and shall not³⁸⁰⁸ be able³²⁰¹ to rise.⁶⁹⁶⁵

Sep

1 τοῦ Δαυιδ μὴ παραζήλου ἐν πονηρευομένοις μηδὲ ζήλου τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν

2 ὅτι ὡσεὶ χόρτος ταχὺ ἀποξηρανθήσονται καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόης ταχὺ ἀποπεσοῦνται

3 ἔλπισον ἐπὶ κύριον καὶ ποίει χρηστότητα καὶ κατασκήνου τὴν γῆν καὶ ποιμανθήσῃ ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτῆς

4 κατατρύφησον τοῦ κυρίου καὶ δώσει σοι τὰ αἰτήματα τῆς καρδίας σου

5 ἀποκάλυψον πρὸς κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ᾽ αὐτόν καὶ αὐτὸς ποιήσει

6 καὶ ἐξοίσει ὡς φῶς τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὸ κρίμα σου ὡς μεσημβρίαν

7 ὑποτάγηθι τῷ κυρίῳ καὶ ἱκέτευσον αὐτόν μὴ παραζήλου ἐν τῷ κατευοδουμένῳ ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐν ἀνθρώπῳ ποιοῦντι παρανομίας

8 παῦσαι ἀπὸ ὀργῆς καὶ ἐγκατάλιπε θυμόν μὴ παραζήλου ὥστε πονηρεύεσθαι

9 ὅτι οἱ πονηρευόμενοι ἐξολεθρευθήσονται οἱ δὲ ὑπομένοντες τὸν κύριον αὐτοὶ κληρονομήσουσιν γῆν

10 καὶ ἔτι ὀλίγον καὶ οὐ μὴ ὑπάρξῃ ὁ ἁμαρτωλός καὶ ζητήσεις τὸν τόπον αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ εὕρῃς

11 οἱ δὲ πραεῖς κληρονομήσουσιν γῆν καὶ κατατρυφήσουσιν ἐπὶ πλήθει εἰρήνης

12 παρατηρήσεται ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον καὶ βρύξει ἐπ᾽ αὐτὸν τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ

13 ὁ δὲ κύριος ἐκγελάσεται αὐτόν ὅτι προβλέπει ὅτι ἥξει ἡ ἡμέρα αὐτοῦ

14 ῥομφαίαν ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν τοῦ καταβαλεῖν πτωχὸν καὶ πένητα τοῦ σφάξαι τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ

15 ἡ ῥομφαία αὐτῶν εἰσέλθοι εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν καὶ τὰ τόξα αὐτῶν συντριβείησαν

16 κρεῖσσον ὀλίγον τῷ δικαίῳ ὑπὲρ πλοῦτον ἁμαρτωλῶν πολύν

17 ὅτι βραχίονες ἁμαρτωλῶν συντριβήσονται ὑποστηρίζει δὲ τοὺς δικαίους κύριος

18 γινώσκει κύριος τὰς ὁδοὺς τῶν ἀμώμων καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται

19 οὐ καταισχυνθήσονται ἐν καιρῷ πονηρῷ καὶ ἐν ἡμέραις λιμοῦ χορτασθήσονται

20 ὅτι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολοῦνται οἱ δὲ ἐχθροὶ τοῦ κυρίου ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐτοὺς καὶ ὑψωθῆναι ἐκλιπόντες ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπον

21 δανείζεται ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ οὐκ ἀποτείσει ὁ δὲ δίκαιος οἰκτίρει καὶ διδοῖ

22 ὅτι οἱ εὐλογοῦντες αὐτὸν κληρονομήσουσι γῆν οἱ δὲ καταρώμενοι αὐτὸν ἐξολεθρευθήσονται

23 παρὰ κυρίου τὰ διαβήματα ἀνθρώπου κατευθύνεται καὶ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ θελήσει

24 ὅταν πέσῃ οὐ καταραχθήσεται ὅτι κύριος ἀντιστηρίζει χεῖρα αὐτοῦ

25 νεώτερος ἐγενόμην καὶ γὰρ ἐγήρασα καὶ οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους

26 ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεᾷ καὶ δανείζει καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς εὐλογίαν ἔσται

27 ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθὸν καὶ κατασκήνου εἰς αἰῶνα αἰῶνος

28 ὅτι κύριος ἀγαπᾷ κρίσιν καὶ οὐκ ἐγκαταλείψει τοὺς ὁσίους αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα φυλαχθήσονται ἄνομοι δὲ ἐκδιωχθήσονται καὶ σπέρμα ἀσεβῶν ἐξολεθρευθήσεται

29 δίκαιοι δὲ κληρονομήσουσι γῆν καὶ κατασκηνώσουσιν εἰς αἰῶνα αἰῶνος ἐπ᾽ αὐτῆς

30 στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν

31 ὁ νόμος τοῦ θεοῦ αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ καὶ οὐχ ὑποσκελισθήσεται τὰ διαβήματα αὐτοῦ

32 κατανοεῖ ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον καὶ ζητεῖ τοῦ θανατῶσαι αὐτόν

33 ὁ δὲ κύριος οὐ μὴ ἐγκαταλίπῃ αὐτὸν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ οὐδὲ μὴ καταδικάσηται αὐτόν ὅταν κρίνηται αὐτῷ

34 ὑπόμεινον τὸν κύριον καὶ φύλαξον τὴν ὁδὸν αὐτοῦ καὶ ὑψώσει σε τοῦ κατακληρονομῆσαι γῆν ἐν τῷ ἐξολεθρεύεσθαι ἁμαρτωλοὺς ὄψῃ

35 εἶδον ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου

36 καὶ παρῆλθον καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν καὶ ἐζήτησα αὐτόν καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτοῦ

37 φύλασσε ἀκακίαν καὶ ἰδὲ εὐθύτητα ὅτι ἔστιν ἐγκατάλειμμα ἀνθρώπῳ εἰρηνικῷ

38 οἱ δὲ παράνομοι ἐξολεθρευθήσονται ἐπὶ τὸ αὐτό τὰ ἐγκαταλείμματα τῶν ἀσεβῶν ἐξολεθρευθήσονται

39 σωτηρία δὲ τῶν δικαίων παρὰ κυρίου καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν ἐν καιρῷ θλίψεως

40 καὶ βοηθήσει αὐτοῖς κύριος καὶ ῥύσεται αὐτοὺς καὶ ἐξελεῖται αὐτοὺς ἐξ ἁμαρτωλῶν καὶ σώσει αὐτούς ὅτι ἤλπισαν ἐπ᾽ αὐτόν

Tan

‎1 ‏לַמְנַצֵּ֬חַ׀ לְעֶֽבֶד־יְהוָ֬ה לְדָוִֽד׃

‎2 ‏נְאֻֽם־פֶּ֣שַׁע לָ֭רָשָׁע בְּקֶ֣רֶב לִבִּ֑י אֵֽין־פַּ֥חַד אֱ֝לֹהִ֗ים לְנֶ֣גֶד עֵינָֽיו׃

‎3 ‏כִּֽי־הֶחֱלִ֣יק אֵלָ֣יו בְּעֵינָ֑יו לִמְצֹ֖א עֲוֹנ֣וֹ לִשְׂנֹֽא׃

‎4 ‏דִּבְרֵי־פִ֭יו אָ֣וֶן וּמִרְמָ֑ה חָדַ֖ל לְהַשְׂכִּ֣יל לְהֵיטִֽיב׃

‎5 ‏אָ֤וֶן׀ יַחְשֹׁ֗ב עַֽל־מִשְׁכָּ֫ב֥וֹ יִ֭תְיַצֵּב עַל־דֶּ֣רֶךְ לֹא־ט֑וֹב רָ֝֗ע לֹ֣א יִמְאָֽס׃

‎6 ‏יְ֭הוָה בְּהַשָּׁמַ֣יִם חַסְדֶּ֑ךָ אֱ֝מֽוּנָתְךָ֗ עַד־שְׁחָקִֽים׃

‎7 ‏צִדְקָֽתְךָ֨׀³ כְּֽהַרְרֵי־אֵ֗ל מִ֭שְׁפָּטֶךָ תְּה֣וֹם רַבָּ֑ה אָ֤דָֽם־וּבְהֵמָ֖ה תוֹשִׁ֣יעַ יְהוָֽה׃

‎8 ‏מַה־יָּקָ֥ר חַסְדְּךָ֗ אֱלֹ֫הִ֥ים וּבְנֵ֥י אָדָ֑ם בְּצֵ֥ל כְּ֝נָפֶ֗יךָ יֶחֱסָיֽוּן׃

‎9 ‏יִ֭רְוְיֻן מִדֶּ֣שֶׁן בֵּיתֶ֑ךָ וְנַ֖חַל עֲדָנֶ֣יךָ תַשְׁקֵֽם׃

‎10 ‏כִּֽי־עִ֭מְּךָ מְק֣וֹר חַיִּ֑ים בְּ֝אוֹרְךָ֗ נִרְאֶה־אֽוֹר׃

‎11 ‏מְשֹׁ֣ךְ חַ֭סְדְּךָ לְיֹדְעֶ֑יךָ וְ֝צִדְקָֽתְךָ֗ לְיִשְׁרֵי־לֵֽב׃

‎12 ‏אַל־תְּ֭בוֹאֵנִי רֶ֣גֶל גַּאֲוָ֑ה וְיַד־רְ֝שָׁעִ֗ים אַל־תְּנִדֵֽנִי׃

‎13 ‏שָׁ֣ם נָ֭פְלוּ פֹּ֣עֲלֵי אָ֑וֶן דֹּ֝ח֗וּ וְלֹא־יָ֥כְלוּ קֽוּם׃

Vul

1 Psalmus ipsi David. [Noli æmulari in malignantibus,
neque zelaveris facientes iniquitatem:

2 quoniam tamquam fœnum velociter arescent,
et quemadmodum olera herbarum cito decident.

3 Spera in Domino, et fac bonitatem;
et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus.

4 Delectare in Domino,
et dabit tibi petitiones cordis tui.

5 Revela Domino viam tuam,
et spera in eo, et ipse faciet.

6 Et educet quasi lumen justitiam tuam,
et judicium tuum tamquam meridiem.

7 Subditus esto Domino, et ora eum.
Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua;
in homine faciente injustitias.

8 Desine ab ira, et derelinque furorem;
noli æmulari ut maligneris.

9 Quoniam qui malignantur exterminabuntur;
sustinentes autem Dominum, ipsi hæreditabunt terram.

10 Et adhuc pusillum, et non erit peccator;
et quæres locum ejus, et non invenies.

11 Mansueti autem hæreditabunt terram,
et delectabuntur in multitudine pacis.

12 Observabit peccator justum,
et stridebit super eum dentibus suis.

13 Dominus autem irridebit eum,
quoniam prospicit quod veniet dies ejus.

14 Gladium evaginaverunt peccatores;
intenderunt arcum suum:
ut dejiciant pauperem et inopem,
ut trucident rectos corde.

15 Gladius eorum intret in corda ipsorum,
et arcus eorum confringatur.

16 Melius est modicum justo,
super divitias peccatorum multas:

17 quoniam brachia peccatorum conterentur:
confirmat autem justos Dominus.

18 Novit Dominus dies immaculatorum,
et hæreditas eorum in æternum erit.

19 Non confundentur in tempore malo,
et in diebus famis saturabuntur:

20 quia peccatores peribunt.
Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati,
deficientes quemadmodum fumus deficient.

21 Mutuabitur peccator, et non solvet;
justus autem miseretur et tribuet:

22 quia benedicentes ei hæreditabunt terram;
maledicentes autem ei disperibunt.

23 Apud Dominum gressus hominis dirigentur,
et viam ejus volet.

24 Cum ceciderit, non collidetur,
quia Dominus supponit manum suam.

25 Junior fui, etenim senui;
et non vidi justum derelictum,
nec semen ejus quærens panem.

26 Tota die miseretur et commodat;
et semen illius in benedictione erit.

27 Declina a malo, et fac bonum,
et inhabita in sæculum sæculi:

28 quia Dominus amat judicium,
et non derelinquet sanctos suos:
in æternum conservabuntur.
Injusti punientur,
et semen impiorum peribit.

29 Justi autem hæreditabunt terram,
et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam.

30 Os justi meditabitur sapientiam,
et lingua ejus loquetur judicium.

31 Lex Dei ejus in corde ipsius,
et non supplantabuntur gressus ejus.

32 Considerat peccator justum,
et quærit mortificare eum.

33 Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus,
nec damnabit eum cum judicabitur illi.

34 Exspecta Dominum, et custodi viam ejus,
et exaltabit te ut hæreditate capias terram:
cum perierint peccatores, videbis.

35 Vidi impium superexaltatum,
et elevatum sicut cedros Libani:

36 et transivi, et ecce non erat;
et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus.

37 Custodi innocentiam, et vide æquitatem,
quoniam sunt reliquiæ homini pacifico.

38 Injusti autem disperibunt simul;
reliquiæ impiorum interibunt.

39 Salus autem justorum a Domino;
et protector eorum in tempore tribulationis.

40 Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos;
et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos,
quia speraverunt in eo.]