KJV

1  A Psalm⁴²¹⁰ of David.¹⁷³² I will sing⁷⁸⁹¹ of mercy²⁶¹⁷ and judgment:⁴⁹⁴¹ unto thee, O LORD,³⁰⁶⁸ will I sing.²¹⁶⁷

2  I will behave myself wisely⁷⁹¹⁹ in a perfect⁸⁵⁴⁹ way.¹⁸⁷⁰ O when⁴⁹⁷⁰ wilt thou come⁹³⁵ unto⁴¹³ me? I will walk¹⁹⁸⁰ within⁷¹³⁰ my house¹⁰⁰⁴ with a perfect⁸⁵³⁷ heart.³⁸²⁴

3  I will set⁷⁸⁹⁶ no³⁸⁰⁸ wicked¹¹⁰⁰ thing¹⁶⁹⁷ before⁵⁰⁴⁸ mine eyes:⁵⁸⁶⁹ I hate⁸¹³⁰ the work⁶²¹³ of them that turn aside;⁷⁷⁵⁰ it shall not³⁸⁰⁸ cleave¹⁶⁹² to me.

4  A froward⁶¹⁴¹ heart³⁸²⁴ shall depart⁵⁴⁹³ from⁴⁴⁸⁰ me: I will not³⁸⁰⁸ know³⁰⁴⁵ a wicked⁷⁴⁵¹ person.

5  Whoso privily⁵⁶⁴³ slandereth³⁹⁶⁰ his neighbor,⁷⁴⁵³ him will I cut off:⁶⁷⁸⁹ him that hath a high¹³⁶² look⁵⁸⁶⁹ and a proud⁷³⁴² heart³⁸²⁴ will not³⁸⁰⁸ I suffer.³²⁰¹

6  Mine eyes⁵⁸⁶⁹ shall be upon the faithful⁵³⁹ of the land,⁷⁷⁶ that they may dwell³⁴²⁷ with⁵⁹⁷⁸ me: he that walketh¹⁹⁸⁰ in a perfect⁸⁵⁴⁹ way,¹⁸⁷⁰ he¹⁹³¹ shall serve⁸³³⁴ me.

7  He that worketh⁶²¹³ deceit⁷⁴²³ shall not³⁸⁰⁸ dwell³⁴²⁷ within⁷¹³⁰ my house:¹⁰⁰⁴ he that telleth¹⁶⁹⁶ lies⁸²⁶⁷ shall not³⁸⁰⁸ tarry³⁵⁵⁹ in⁵⁰⁴⁸ my sight.⁵⁸⁶⁹

8  I will early¹²⁴² destroy⁶⁷⁸⁹ all³⁶⁰⁵ the wicked⁷⁵⁶³ of the land;⁷⁷⁶ that I may cut off³⁷⁷² all³⁶⁰⁵ wicked²⁰⁵ doers⁶⁴⁶⁶ from the city^{4480 5892} of the LORD.³⁰⁶⁸

Sep

1 προσευχὴ τῷ πτωχῷ ὅταν ἀκηδιάσῃ καὶ ἐναντίον κυρίου ἐκχέῃ τὴν δέησιν αὐτοῦ

2 εἰσάκουσον κύριε τῆς προσευχῆς μου καὶ ἡ κραυγή μου πρὸς σὲ ἐλθάτω

3 μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ θλίβωμαι κλῖνον τὸ οὖς σου πρός με ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε ταχὺ εἰσάκουσόν μου

4 ὅτι ἐξέλιπον ὡσεὶ καπνὸς αἱ ἡμέραι μου καὶ τὰ ὀστᾶ μου ὡσεὶ φρύγιον συνεφρύγησαν

5 ἐπλήγη ὡσεὶ χόρτος καὶ ἐξηράνθη ἡ καρδία μου ὅτι ἐπελαθόμην τοῦ φαγεῖν τὸν ἄρτον μου

6 ἀπὸ φωνῆς τοῦ στεναγμοῦ μου ἐκολλήθη τὸ ὀστοῦν μου τῇ σαρκί μου

7 ὡμοιώθην πελεκᾶνι ἐρημικῷ ἐγενήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ

8 ἠγρύπνησα καὶ ἐγενήθην ὡσεὶ στρουθίον μονάζον ἐπὶ δώματι

9 ὅλην τὴν ἡμέραν ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου καὶ οἱ ἐπαινοῦντές με κατ᾽ ἐμοῦ ὤμνυον

10 ὅτι σποδὸν ὡσεὶ ἄρτον ἔφαγον καὶ τὸ πόμα μου μετὰ κλαυθμοῦ ἐκίρνων

11 ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου καὶ τοῦ θυμοῦ σου ὅτι ἐπάρας κατέρραξάς με

12 αἱ ἡμέραι μου ὡσεὶ σκιὰ ἐκλίθησαν καὶ ἐγὼ ὡσεὶ χόρτος ἐξηράνθην

13 σὺ δέ κύριε εἰς τὸν αἰῶνα μένεις καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν

14 σὺ ἀναστὰς οἰκτιρήσεις τὴν Σιων ὅτι καιρὸς τοῦ οἰκτιρῆσαι αὐτήν ὅτι ἥκει καιρός

15 ὅτι εὐδόκησαν οἱ δοῦλοί σου τοὺς λίθους αὐτῆς καὶ τὸν χοῦν αὐτῆς οἰκτιρήσουσιν

16 καὶ φοβηθήσονται τὰ ἔθνη τὸ ὄνομα κυρίου καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς τὴν δόξαν σου

17 ὅτι οἰκοδομήσει κύριος τὴν Σιων καὶ ὀφθήσεται ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ

18 ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν ταπεινῶν καὶ οὐκ ἐξουδένωσεν τὴν δέησιν αὐτῶν

19 γραφήτω αὕτη εἰς γενεὰν ἑτέραν καὶ λαὸς ὁ κτιζόμενος αἰνέσει τὸν κύριον

20 ὅτι ἐξέκυψεν ἐξ ὕψους ἁγίου αὐτοῦ κύριος ἐξ οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν ἐπέβλεψεν

21 τοῦ ἀκοῦσαι τὸν στεναγμὸν τῶν πεπεδημένων τοῦ λῦσαι τοὺς υἱοὺς τῶν τεθανατωμένων

22 τοῦ ἀναγγεῖλαι ἐν Σιων τὸ ὄνομα κυρίου καὶ τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ ἐν Ιερουσαλημ

23 ἐν τῷ συναχθῆναι λαοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ βασιλείας τοῦ δουλεύειν τῷ κυρίῳ

24 ἀπεκρίθη αὐτῷ ἐν ὁδῷ ἰσχύος αὐτοῦ τὴν ὀλιγότητα τῶν ἡμερῶν μου ἀνάγγειλόν μοι

25 μὴ ἀναγάγῃς με ἐν ἡμίσει ἡμερῶν μου ἐν γενεᾷ γενεῶν τὰ ἔτη σου

26 κατ᾽ ἀρχὰς σύ κύριε τὴν γῆν ἐθεμελίωσας καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί

27 αὐτοὶ ἀπολοῦνται σὺ δὲ διαμενεῖς καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἀλλάξεις αὐτούς καὶ ἀλλαγήσονται

28 σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν

29 οἱ υἱοὶ τῶν δούλων σου κατασκηνώσουσιν καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα κατευθυνθήσεται

Tan

‎1 ‏לְדָוִ֗ד מִ֫זְמ֥וֹר חֶֽסֶד־וּמִשְׁפָּ֥ט אָשִׁ֑ירָה לְךָ֖ יְהוָ֣ה אֲזַמֵּֽרָה׃

‎2 ‏אַשְׂכִּ֤ילָה׀ בְּדֶ֬רֶךְ תָּמִ֗ים מָ֭תַי תָּב֣וֹא אֵלָ֑י אֶתְהַלֵּ֥ךְ בְּתָם־לְ֝בָבִ֗י בְּקֶ֣רֶב בֵּיתִֽי׃

‎3 ‏לֹֽא־אָשִׁ֨ית׀ לְנֶ֥גֶד עֵינַ֗י דְּֽבַר־בְּלִ֫יָּ֥עַל עֲשֹֽׂה־סֵטִ֥ים שָׂנֵ֑אתִי לֹ֖א יִדְבַּ֣ק בִּֽי׃

‎4 ‏לֵבָ֣ב עִ֭קֵּשׁ יָס֣וּר מִמֶּ֑נִּי רָ֝֗ע לֹ֣א אֵדָֽע׃

‎5 ‏מלושני מְלָשְׁנִ֬י בַסֵּ֨תֶר׀ רֵעֵהוּ֮ אוֹת֪וֹ אַ֫צְמִ֥ית גְּֽבַהּ־עֵ֭ינַיִם וּרְחַ֣ב לֵבָ֑ב אֹ֝ת֗וֹ לֹ֣א אוּכָֽל׃

‎6 ‏עֵינַ֤י׀ בְּנֶֽאֶמְנֵי־אֶרֶץ֮ לָשֶׁ֪בֶת עִמָּ֫דִ֥י הֹ֭לֵךְ בְּדֶ֣רֶךְ תָּמִ֑ים ה֝֗וּא יְשָׁרְתֵֽנִי׃

‎7 ‏לֹֽא־יֵשֵׁ֨ב׀ בְּקֶ֥רֶב בֵּיתִי֮ עֹשֵׂ֪ה רְמִ֫יָּ֥ה דֹּבֵ֥ר שְׁקָרִ֑ים לֹֽא־יִ֝כּ֗וֹן לְנֶ֣גֶד עֵינָֽי׃

‎8 ‏לַבְּקָרִ֗ים אַצְמִ֥ית כָּל־רִשְׁעֵי־אָ֑רֶץ לְהַכְרִ֥ית מֵֽעִיר־יְ֝הוָ֗ה כָּל־פֹּ֥עֲלֵי אָֽוֶן׃

Vul

1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam.

2 [Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.

3 Non avertas faciem tuam a me:
in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam;
in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.

4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.

5 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum,
quia oblitus sum comedere panem meum.

6 A voce gemitus mei
adhæsit os meum carni meæ.

7 Similis factus sum pellicano solitudinis;
factus sum sicut nycticorax in domicilio.

8 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.

9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
et qui laudabant me adversum me jurabant:

10 quia cinerem tamquam panem manducabam,
et potum meum cum fletu miscebam,

11 a facie iræ et indignationis tuæ:
quia elevans allisisti me.

12 Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut fœnum arui.

13 Tu autem, Domine, in æternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.

14 Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:

15 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus,
et terræ ejus miserebuntur.

16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terræ gloriam tuam:

17 quia ædificavit Dominus Sion,
et videbitur in gloria sua.

18 Respexit in orationem humilium
et non sprevit precem eorum.

19 Scribantur hæc in generatione altera,
et populus qui creabitur laudabit Dominum.

20 Quia prospexit de excelso sancto suo;
Dominus de cælo in terram aspexit:

21 ut audiret gemitus compeditorum;
ut solveret filios interemptorum:

22 ut annuntient in Sion nomen Domini,
et laudem ejus in Jerusalem:

23 in conveniendo populos in unum, et reges,
ut serviant Domino.

24 Respondit ei in via virtutis suæ:
Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:

25 ne revoces me in dimidio dierum meorum,
in generationem et generationem anni tui.

26 Initio tu, Domine, terram fundasti,
et opera manuum tuarum sunt cæli.

27 Ipsi peribunt, tu autem permanes;
et omnes sicut vestimentum veterascent.
Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;

28 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.

29 Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in sæculum dirigetur.]