Sacred Texts Bible Index
Polyglot KJV Sep Tan
Isaiah Index
Previous Next
1 Visio Isaiæ, filii Amos, quam vidit super Judam et Jerusalem, in diebus Oziæ, Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda.
2 [Audite, cæli, et auribus percipe, terra,
quoniam Dominus locutus est.
Filios enutrivi, et exaltavi;
ipsi autem spreverunt me.
3 Cognovit bos possessorem suum,
et asinus præsepe domini sui;
Israël autem me non cognovit,
et populus meus non intellexit.
4 Væ genti peccatrici,
populo gravi iniquitate,
semini nequam, filiis sceleratis!
dereliquerunt Dominum;
blasphemaverunt Sanctum Israël;
abalienati sunt retrorsum.
5 Super quo percutiam vos ultra, addentes prævaricationem?
omne caput languidum,
et omne cor mœrens.
6 A planta pedis usque ad verticem,
non est in eo sanitas;
vulnus, et livor, et plaga tumens,
non est circumligata, nec curata medicamine,
neque fota oleo.
7 Terra vestra deserta;
civitates vestræ succensæ igni:
regionem vestram coram vobis alieni devorant,
et desolabitur sicut in vastitate hostili.
8 Et derelinquetur filia Sion
ut umbraculum in vinea,
et sicut tugurium in cucumerario,
et sicut civitas quæ vastatur.
9 Nisi Dominus exercituum
reliquisset nobis semen,
quasi Sodoma fuissemus,
et quasi Gomorrha similes essemus.
10 Audite verbum Domini,
principes Sodomorum;
percipite auribus legem Dei nostri,
populus Gomorrhæ.
11 Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum?
dicit Dominus.
Plenus sum:
holocausta arietum,
et adipem pinguium,
et sanguinem vitulorum et agnorum et hircorum,
nolui.
12 Cum veniretis ante conspectum meum,
quis quæsivit hæc de manibus vestris,
ut ambularetis in atriis meis?
13 Ne offeratis ultra sacrificium frustra:
incensum abominatio est mihi.
Neomeniam et sabbatum, et festivitates alias, non feram;
iniqui sunt cœtus vestri.
14 Calendas vestras, et solemnitates vestras odivit anima mea:
facta sunt mihi molesta; laboravi sustinens.
15 Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis,
et cum multiplicaveritis orationem, non exaudiam:
manus enim vestræ sanguine plenæ sunt.
16 Lavamini, mundi estote;
auferte malum cogitationum vestrarum
ab oculis meis:
quiescite agere perverse,
17 discite benefacere;
quærite judicium, subvenite oppresso,
judicate pupillo, defendite viduam.]
18 [Et venite, et arguite me, dicit Dominus.
Si fuerint peccata vestra ut coccinum,
quasi nix dealbabuntur;
et si fuerint rubra quasi vermiculus,
velut lana alba erunt.
19 Si volueritis, et audieritis me,
bona terræ comeditis.
20 Quod si nolueritis, et me ad iracundiam provocaveritis,
gladius devorabit vos,
quia os Domini locutum est.
21 Quomodo facta est meretrix
civitas fidelis, plena judicii?
justitia habitavit in ea,
nunc autem homicidæ.
22 Argentum tuum versum est in scoriam;
vinum tuum mistum est aqua.
23 Principes tui infideles,
socii furum.
Omnes diligunt munera,
sequuntur retributiones.
Pupillo non judicant,
et causa viduæ non ingreditur ad illos.
24 Propter hoc ait Dominus,
Deus exercituum, Fortis Israël:
Heu! consolabor super hostibus meis,
et vindicabor de inimicis meis.
25 Et convertam manum meam ad te,
et excoquam ad puram scoriam tuam,
et auferam omne stannum tuum.
26 Et restituam judices tuos ut fuerunt prius,
et consiliarios tuos sicut antiquitus;
post hæc vocaberis civitas justi,
urbs fidelis.
27 Sion in judicio redimetur,
et reducent eam in justitia.
28 Et conteret scelestos, et peccatores simul;
et qui dereliquerunt Dominum consumentur.
29 Confundentur enim ab idolis quibus sacrificaverunt,
et erubescetis super hortis quos elegeratis,
30 cum fueritis velut quercus defluentibus foliis,
et velut hortus absque aqua.
31 Et erit fortitudo vestra ut favilla stuppæ,
et opus vestrum quasi scintilla,
et succendetur utrumque simul,
et non erit qui extinguat.]