1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David.
2 [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo;
narrabo omnia mirabilia tua.
3 Lætabor et exsultabo in te;
psallam nomini tuo, Altissime.
4 In convertendo inimicum meum retrorsum;
infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
5 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam;
sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
6 Increpasti gentes, et periit impius:
nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
7 Inimici defecerunt frameæ in finem,
et civitates eorum destruxisti.
Periit memoria eorum cum sonitu;
8 et Dominus in æternum permanet.
Paravit in judicio thronum suum,
9 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate:
judicabit populos in justitia.
10 Et factus est Dominus refugium pauperi;
adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum,
quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
12 Psallite Domino qui habitat in Sion;
annuntiate inter gentes studia ejus:
13 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est;
non est oblitus clamorem pauperum.
14 Miserere mei, Domine:
vide humilitatem meam de inimicis meis,
15 qui exaltas me de portis mortis,
ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion:
16 exultabo in salutari tuo.
Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt;
in laqueo isto quem absconderunt
comprehensus est pes eorum.
17 Cognoscetur Dominus judicia faciens;
in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
18 Convertantur peccatores in infernum,
omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.
19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis;
patientia pauperum non peribit in finem.
20 Exsurge, Domine; non confortetur homo:
judicentur gentes in conspectu tuo.
21 Constitue, Domine, legislatorem super eos,
ut sciant gentes quoniam homines sunt.
22 Ut quid, Domine, recessisti longe;
despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
23 Dum superbit impius, incenditur pauper:
comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ,
et iniquus benedicitur.
25 Exacerbavit Dominum peccator:
secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
26 Non est Deus in conspectu ejus;
inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore.
Auferuntur judicia tua a facie ejus;
omnium inimicorum suorum dominabitur.
27 Dixit enim in corde suo: Non movebor
a generatione in generationem, sine malo.
28 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo;
sub lingua ejus labor et dolor.
29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,
ut interficiat innocentem.
30 Oculi ejus in pauperem respiciunt;
insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua.
Insidiatur ut rapiat pauperem;
rapere pauperem dum attrahit eum.
31 In laqueo suo humiliabit eum;
inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
32 Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus;
avertit faciem suam, ne videat in finem.
33 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua;
ne obliviscaris pauperum.
34 Propter quid irritavit impius Deum?
dixit enim in corde suo: Non requiret.
35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras,
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelictus est pauper;
orphano tu eris adjutor.
36 Contere brachium peccatoris et maligni;
quæretur peccatum illius, et non invenietur.
37 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi;
peribitis, gentes, de terra illius.
38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus;
præparationem cordis eorum audivit auris tua:
39 judicare pupillo et humili,
ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.]