1 In finem, in carminibus. Intellectus David,
2 cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos?
3 [Deus, in nomine tuo salvum me fac,
et in virtute tua judica me.
4 Deus, exaudi orationem meam;
auribus percipe verba oris mei.
5 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me,
et fortes quæsierunt animam meam,
et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.
6 Ecce enim Deus adjuvat me,
et Dominus susceptor est animæ meæ.
7 Averte mala inimicis meis;
et in veritate tua disperde illos.
8 Voluntarie sacrificabo tibi,
et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.
9 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me,
et super inimicos meos despexit oculus meus.]