1 A Psalm4210 of David.1732 Hear8085 my prayer,8605 O LORD,3068 give ear238 to413 my supplications:8469 in thy faithfulness530 answer6030 me, and in thy righteousness.6666 2 And enter935 not408 into judgment4941 with854 thy servant:5650 for3588 in thy sight6440 shall no3808 man3605 living2416 be justified.6663 3 For3588 the enemy341 hath persecuted7291 my soul;5315 he hath smitten1792 my life2416 down to the ground;776 he hath made me to dwell3427 in darkness,4285 as those that have been long5769 dead.4191 4 Therefore is my spirit7307 overwhelmed5848 within5921 me; my heart3820 within8432 me is desolate.8074 5 I remember2142 the days3117 of old;4480 6924 I meditate1897 on all3605 thy works;6467 I muse7878 on the work4639 of thy hands.3027 6 I stretch forth6566 my hands3027 unto thee:413 my soul5315 thirsteth after thee, as a thirsty5889 land.776 Selah.5542 7 Hear6030 me speedily,4116 O LORD:3068 my spirit7307 faileth:3615 hide5641 not408 thy face6440 from4480 me, lest I be like4911 unto5973 them that go down3381 into the pit.953 8 Cause me to hear8085 thy lovingkindness2617 in the morning;1242 for3588 in thee do I trust:982 cause me to know3045 the way1870 wherein2098 I should walk;1980 for3588 I lift up5375 my soul5315 unto413 thee. 9 Deliver5337 me, O LORD,3068 from mine enemies:4480 341 I flee unto thee to hide me.3680 413 10 Teach3925 me to do6213 thy will;7522 for3588 thou859 art my God:430 thy spirit7307 is good;2896 lead5148 me into the land776 of uprightness.4334 11 Quicken2421 me, O LORD,3068 for thy name's sake:4616 8034 for thy righteousness'6666 sake bring my soul out3318 5315 of trouble.4480 6869 12 And of thy mercy2617 cut off6789 mine enemies,341 and destroy6 all3605 them that afflict6887 my soul:5315 for3588 I589 am thy servant.5650 |
1 τῷ Δαυιδ πρὸς τὸν Γολιαδ εὐλογητὸς κύριος ὁ θεός μου ὁ διδάσκων τὰς χεῖράς μου εἰς παράταξιν τοὺς δακτύλους μου εἰς πόλεμον 2 ἔλεός μου καὶ καταφυγή μου ἀντιλήμπτωρ μου καὶ ῥύστης μου ὑπερασπιστής μου καὶ ἐπ᾽ αὐτῷ ἤλπισα ὁ ὑποτάσσων τὸν λαόν μου ὑπ᾽ ἐμέ 3 κύριε τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι ἐγνώσθης αὐτῷ ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι λογίζῃ αὐτόν 4 ἄνθρωπος ματαιότητι ὡμοιώθη αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὡσεὶ σκιὰ παράγουσιν 5 κύριε κλῖνον οὐρανούς σου καὶ κατάβηθι ἅψαι τῶν ὀρέων καὶ καπνισθήσονται 6 ἄστραψον ἀστραπὴν καὶ σκορπιεῖς αὐτούς ἐξαπόστειλον τὰ βέλη σου καὶ συνταράξεις αὐτούς 7 ἐξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου ἐξ ὕψους ἐξελοῦ με καὶ ῥῦσαί με ἐξ ὑδάτων πολλῶν ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων 8 ὧν τὸ στόμα ἐλάλησεν ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας 9 ὁ θεός ᾠδὴν καινὴν ᾄσομαί σοι ἐν ψαλτηρίῳ δεκαχόρδῳ ψαλῶ σοι 10 τῷ διδόντι τὴν σωτηρίαν τοῖς βασιλεῦσιν τῷ λυτρουμένῳ Δαυιδ τὸν δοῦλον αὐτοῦ ἐκ ῥομφαίας πονηρᾶς 11 ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων ὧν τὸ στόμα ἐλάλησεν ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας 12 ὧν οἱ υἱοὶ ὡς νεόφυτα ἡδρυμμένα ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν αἱ θυγατέρες αὐτῶν κεκαλλωπισμέναι περικεκοσμημέναι ὡς ὁμοίωμα ναοῦ 13 τὰ ταμίεια αὐτῶν πλήρη ἐξερευγόμενα ἐκ τούτου εἰς τοῦτο τὰ πρόβατα αὐτῶν πολυτόκα πληθύνοντα ἐν ταῖς ἐξόδοις αὐτῶν 14 οἱ βόες αὐτῶν παχεῖς οὐκ ἔστιν κατάπτωμα φραγμοῦ οὐδὲ διέξοδος οὐδὲ κραυγὴ ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῶν 15 ἐμακάρισαν τὸν λαόν ᾧ ταῦτά ἐστιν μακάριος ὁ λαός οὗ κύριος ὁ θεὸς αὐτοῦ |
1 מִזְמ֗וֹר לְדָ֫וִ֥ד יְהוָ֤ה׀ שְׁמַ֬ע תְּפִלָּתִ֗י הַאֲזִ֥ינָה אֶל־תַּחֲנוּנַ֑י בֶּאֱמֻנָתְךָ֥ עֲ֝נֵ֗נִי בְּצִדְקָתֶֽךָ׃ 2 וְאַל־תָּב֣וֹא בְ֭מִשְׁפָּט אֶת־עַבְדֶּ֑ךָ כִּ֤י לֹֽא־יִצְדַּ֖ק לְפָנֶ֣יךָ כָל־חָֽי׃ 3 כִּ֥י רָ֘דַ֤ף אוֹיֵ֨ב׀ נַפְשִׁ֗י דִּכָּ֣א לָ֭אָרֶץ חַיָּתִ֑י הוֹשִׁיבַ֥נִי בְ֝מַחֲשַׁכִּ֗ים כְּמֵתֵ֥י עוֹלָֽם׃ 4 וַתִּתְעַטֵּ֣ף עָלַ֣י רוּחִ֑י בְּ֝תוֹכִ֗י יִשְׁתּוֹמֵ֥ם לִבִּֽי׃ 5 זָ֘כַ֤רְתִּי יָמִ֨ים׀ מִקֶּ֗דֶם הָגִ֥יתִי בְכָל־פָּעֳלֶ֑ךָ בְּֽמַעֲשֵׂ֖ה יָדֶ֣יךָ אֲשׂוֹחֵֽחַ׃ 6 פֵּרַ֣שְׂתִּי יָדַ֣י אֵלֶ֑יךָ נַפְשִׁ֓י׀ כְּאֶֽרֶץ־עֲיֵפָ֖ה לְךָ֣ סֶֽלָה׃ 7 מַ֘הֵ֤ר עֲנֵ֨נִי׀ יְהוָה֮ כָּלְתָ֪ה ר֫וּחִ֥י אַל־תַּסְתֵּ֣ר פָּנֶ֣יךָ מִמֶּ֑נִּי וְ֝נִמְשַׁ֗לְתִּי עִם־יֹ֥רְדֵי בֽוֹר׃ 8 הַשְׁמִ֘יעֵ֤נִי בַבֹּ֨קֶר׀ חַסְדֶּךָ֮ כִּֽי־בְךָ֪ בָ֫טָ֥חְתִּי הוֹדִיעֵ֗נִי דֶּֽרֶךְ־ז֥וּ אֵלֵ֑ךְ כִּֽי־אֵ֝לֶיךָ נָשָׂ֥אתִי נַפְשִֽׁי׃ 9 הַצִּילֵ֖נִי מֵאֹיְבַ֥י׀ יְהוָ֗ה אֵלֶ֥יךָ כִסִּֽתִי׃ 10 לַמְּדֵ֤נִי׀ לַֽעֲשׂ֣וֹת רְצוֹנֶךָ֮ כִּֽי־אַתָּ֪ה אֱל֫וֹהָ֥י רוּחֲךָ֥ טוֹבָ֑ה תַּ֝נְחֵ֗נִי בְּאֶ֣רֶץ מִישֽׁוֹר׃ 11 לְמַֽעַן־שִׁמְךָ֣ יְהוָ֣ה תְּחַיֵּ֑נִי בְּצִדְקָתְךָ֓׀ תוֹצִ֖יא מִצָּרָ֣ה נַפְשִֽׁי׃ 12 וּֽבְחַסְדְּךָ֮ תַּצְמִ֪ית אֹ֫יְבָ֥י וְֽ֭הַאֲבַדְתָּ כָּל־צֹרֲרֵ֣י נַפְשִׁ֑י כִּ֝֗י אֲנִ֣י עַבְדֶּֽךָ׃ |
1 Psalmus David. Adversus Goliath. [Benedictus Dominus Deus meus, 2 Misericordia mea et refugium meum; 3 Domine, quid est homo, quia innotuisti ei? 4 Homo vanitati similis factus est; 5 Domine, inclina cælos tuos, et descende; 6 Fulgura coruscationem, et dissipabis eos; 7 Emitte manum tuam de alto: eripe me, 8 quorum os locutum est vanitatem, 9 Deus, canticum novum cantabo tibi; 10 Qui das salutem regibus, 11 eripe me, et erue me de manu filiorum alienorum, 12 Quorum filii sicut novellæ plantationes in juventute sua; 13 Promptuaria eorum plena, eructantia ex hoc in illud; 14 boves eorum crassæ. 15 Beatum dixerunt populum cui hæc sunt; |