Sacred Texts  Bible  Index 
Polyglot  KJV  Sep  Tan 

Lamentations Index
  Previous  Next 

Vulgate (Latin): Lamentations Chapter 1

1 Et factum est, postquam in captivitatem redactus est Israël, et Jerusalem deserta est, sedit Jeremias propheta flens, et planxit lamentatione hac in Jerusalem: et amaro animo suspirans et ejulans, dixit: [Quomodo sedet sola
civitas plena populo!
Facta est quasi vidua
domina gentium;
princeps provinciarum
facta est sub tributo.

2 Plorans ploravit in nocte,
et lacrimæ ejus in maxillis ejus:
non est qui consoletur eam,
et omnibus caris ejus;
omnes amici ejus spreverunt eam,
et facti sunt ei inimici.

3 Migravit Judas propter afflictionem,
et multitudinem servitutis;
habitavit inter gentes,
nec invenit requiem:
omnes persecutores ejus apprehenderunt eam
inter angustias.

4 Viæ Sion lugent, eo quod non sint
qui veniant ad solemnitatem:
omnes portæ ejus destructæ,
sacerdotes ejus gementes;
virgines ejus squalidæ,
et ipsa oppressa amaritudine.

5 Facti sunt hostes ejus in capite;
inimici ejus locupletati sunt:
quia Dominus locutus est super eam
propter multitudinem iniquitatum ejus.
Parvuli ejus ducti sunt in captivitatem
ante faciem tribulantis.

6 Et egressus est a filia Sion
omnis decor ejus;
facti sunt principes ejus velut arietes
non invenientes pascua,
et abierunt absque fortitudine
ante faciem subsequentis.

7 Recordata est Jerusalem dierum afflictionis suæ,
et prævaricationis,
omnium desiderabilium suorum,
quæ habuerat a diebus antiquis,
cum caderet populus ejus in manu hostili,
et non esset auxiliator:
viderunt eam hostes,
et deriserunt sabbata ejus.

8 Peccatum peccavit Jerusalem,
propterea instabilis facta est;
omnes qui glorificabant eam spreverunt illam,
quia viderunt ignominiam ejus:
ipsa autem gemens
conversa est retrorsum.

9 Sordes ejus in pedibus ejus,
nec recordata est finis sui;
deposita est vehementer,
non habens consolatorem.
Vide, Domine, afflictionem meam,
quoniam erectus est inimicus.

10 Manum suam misit hostis
ad omnia desiderabilia ejus,
quia vidit gentes
ingressas sanctuarium suum,
de quibus præceperas
ne intrarent in ecclesiam tuam.

11 Omnis populus ejus gemens,
et quærens panem;
dederunt pretiosa quæque pro cibo
ad refocillandam animam.
Vide, Domine, et considera
quoniam facta sum vilis!

12 O vos omnes qui transitis per viam,
attendite, et videte
si est dolor sicut dolor meus!
quoniam vindemiavit me,
ut locutus est Dominus,
in die iræ furoris sui.

13 De excelso misit ignem in ossibus meis,
et erudivit me:
expandit rete pedibus meis,
convertit me retrorsum;
posuit me desolatam,
tota die mœrore confectam.

14 Vigilavit jugum iniquitatum mearum;
in manu ejus convolutæ sunt,
et impositæ collo meo.
Infirmata est virtus mea:
dedit me Dominus in manu
de qua non potero surgere.

15 Abstulit omnes magnificos meos Dominus
de medio mei;
vocavit adversum me tempus
ut contereret electos meos.
Torcular calcavit Dominus
virgini filiæ Juda.

16 Idcirco ego plorans,
et oculus meus deducens aquas,
quia longe factus est a me consolator,
convertens animam meam.
Facti sunt filii mei perditi,
quoniam invaluit inimicus.

17 Expandit Sion manus suas;
non est qui consoletur eam.
Mandavit Dominus adversum Jacob
in circuitu ejus hostes ejus;
facta est Jerusalem
quasi polluta menstruis inter eos.

18 Justus est Dominus,
quia os ejus ad iracundiam provocavi.
Audite, obsecro, universi populi,
et videte dolorem meum:
virgines meæ et juvenes mei abierunt
in captivitatem.

19 Vocavi amicos meos,
et ipsi deceperunt me;
sacerdotes mei et senes mei
in urbe consumpti sunt,
quia quæsierunt cibum sibi
ut refocillarent animam suam.

20 Vide, Domine, quoniam tribulor:
conturbatus est venter meus,
subversum est cor meum in memetipsa,
quoniam amaritudine plena sum.
Foris interfecit gladius,
et domi mors similis est.

21 Audierunt quia ingemisco ego,
et non est qui consoletur me;
omnes inimici mei audierunt malum meum,
lætati sunt quoniam tu fecisti:
adduxisti diem consolationis,
et fient similes mei.

22 Ingrediatur omne malum eorum coram te:
et vindemia eos, sicut vindemiasti me
propter omnes iniquitates meas:
multi enim gemitus mei,
et cor meum mœrens.]