KJV

1  To the chief Musician,⁵³²⁹ A Psalm⁴²¹⁰ of David.¹⁷³² How long^{5704 575} wilt thou forget⁷⁹¹¹ me, O LORD?³⁰⁶⁸ forever?⁵³³¹ how long^{5704 575} wilt thou hide^{5641 853} thy face⁶⁴⁴⁰ from⁴⁴⁸⁰ me?

2  How long^{5704 575} shall I take⁷⁸⁹⁶ counsel⁶⁰⁹⁸ in my soul,⁵³¹⁵ having sorrow³⁰¹⁵ in my heart³⁸²⁴ daily?³¹¹⁹ how long^{5704 575} shall mine enemy³⁴¹ be exalted⁷³¹¹ over⁵⁹²¹ me?

3  Consider⁵⁰²⁷ and hear⁶⁰³⁰ me, O LORD³⁰⁶⁸ my God:⁴³⁰ lighten²¹⁵ mine eyes,⁵⁸⁶⁹ lest⁶⁴³⁵ I sleep³⁴⁶² the sleep of death;⁴¹⁹⁴

4  Lest⁶⁴³⁵ mine enemy³⁴¹ say,⁵⁵⁹ I have prevailed against³²⁰¹ him; and those that trouble⁶⁸⁶² me rejoice¹⁵²³ when³⁵⁸⁸ I am moved.⁴¹³¹

5  But I⁵⁸⁹ have trusted⁹⁸² in thy mercy;²⁶¹⁷ my heart³⁸²⁰ shall rejoice¹⁵²³ in thy salvation.³⁴⁴⁴

6  I will sing⁷⁸⁹¹ unto the LORD,³⁰⁶⁸ because³⁵⁸⁸ he hath dealt bountifully¹⁵⁸⁰ with⁵⁹²¹ me.

Sep

1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τῷ Δαυιδ εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ οὐκ ἔστιν θεός διέφθειραν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός

2 κύριος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστιν συνίων ἢ ἐκζητῶν τὸν θεόν

3 πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρεώθησαν οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν ὧν τὸ στόμα ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἔστιν φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν

4 οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν οἱ κατεσθίοντες τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου τὸν κύριον οὐκ ἐπεκαλέσαντο

5 ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβῳ οὗ οὐκ ἦν φόβος ὅτι ὁ θεὸς ἐν γενεᾷ δικαίᾳ

6 βουλὴν πτωχοῦ κατῃσχύνατε ὅτι κύριος ἐλπὶς αὐτοῦ ἐστιν

7 τίς δώσει ἐκ Σιων τὸ σωτήριον τοῦ Ισραηλ ἐν τῷ ἐπιστρέψαι κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀγαλλιάσθω Ιακωβ καὶ εὐφρανθήτω Ισραηλ

Tan

‎1 ‏לַמְנַצֵּ֗חַ מִזְמ֥וֹר לְדָוִֽד׃

‎2 ‏עַד־אָ֣נָה יְ֭הוָה תִּשְׁכָּחֵ֣נִי נֶ֑צַח עַד־אָ֓נָה׀ תַּסְתִּ֖יר אֶת־פָּנֶ֣יךָ מִמֶּֽנִּי׃

‎3 ‏עַד־אָ֨נָה אָשִׁ֪ית עֵצ֡וֹת בְּנַפְשִׁ֗י יָג֣וֹן בִּלְבָבִ֣י יוֹמָ֑ם עַד־אָ֓נָה׀ יָר֖וּם אֹיְבִ֣י עָלָֽי׃

‎4 ‏הַבִּ֣יטָֽה עֲ֭נֵנִי יְהוָ֣ה אֱלֹהָ֑י הָאִ֥ירָה עֵ֝ינַ֗י פֶּן־אִישַׁ֥ן הַמָּֽוֶת׃

‎5 ‏פֶּן־יֹאמַ֣ר אֹיְבִ֣י יְכָלְתִּ֑יו צָרַ֥י יָ֝גִ֗ילוּ כִּ֣י אֶמּֽוֹט׃

‎6 ‏וַאֲנִ֤י׀ בְּחַסְדְּךָ֣ בָטַחְתִּי֮ יָ֤גֵ֥ל לִבִּ֗י בִּֽישׁוּעָ֫תֶ֥ךָ אָשִׁ֥ירָה לַיהוָ֑ה כִּ֖י גָמַ֣ל עָלָֽי׃

Vul

1 In finem. Psalmus David. [Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus.
Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis;
non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

2 Dominus de cælo prospexit super filios hominum,
ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.

3 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt.
Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
Sepulchrum patens est guttur eorum;
linguis suis dolose agebant.
Venenum aspidum sub labiis eorum,
quorum os maledictione et amaritudine plenum est;
veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem.
Contritio et infelicitas in viis eorum,
et viam pacis non cognoverunt;
non est timor Dei ante oculos eorum.

4 Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem,
qui devorant plebem meam sicut escam panis?

5 Dominum non invocaverunt;
illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.

6 Quoniam Dominus in generatione justa est:
consilium inopis confudistis,
quoniam Dominus spes ejus est.

7 Quis dabit ex Sion salutare Israël?
Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ,
exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.]